ارتقاء سطح علمی در زمینه شتابگرها در بین محققان و دانشمندان ایرانی بدون ارتباط با طرح‌های بین‌المللی مانند سزامی امکان‌پذیر نبود. جمهوری اسلامی ایران در تیرماه سال ۱۳۸۶ با تصویب مجلس شورای اسلامی، به طور رسمی به عضویت پروژه سزامی (سایرکشورهای عضو اردن، ترکیه، فلسطین، قبرس، مصر، پاکستان، رژیم اشغالگر قدس هستند) و با هدف تأسیس آزمایشگاه شتابگر ملی ایران درآمد. این مرکز مسئولیت پیگیری فعالیت‌های مربوط به عضویت ایران در شورای بین‌المللی سزامی را به عهده داشته است و سالانه بودجه‌ای را برای همکاری در سزامی و اعزام دانشجویان دوره‌های تحصیلات تکمیلی به مراکز علمی کشورهای دیگر به منظور تحقیق در زمینه سنکروترون اختصاص می‌دهد.